یه عالمه تجربه

یه سری به این لینک بزنید بد نیست. مخصوصا دوستانی که علاقه مندن از تجربیات سایکلتوریست ها و ایرانگردان بهره مند بشن. خوبه توصیه ما اینه. خوشحال میشیم. 

سفرنامه متعلق به محمد شاهکرم ساکن تهران و از دوستان خوب ماست. 

http://www.irangardan.ir/index.php?option=com_content&task=view&id=239&Itemid=3&lang=UTF-8

برای زمین چه می توانید بکنیم؟

فاجعه گرم شدن زمین

غیر قابل پیش‌بینی شدن وضعیت آب و هوا

اگر اهل خواندن روزنامه‌ و اخبار باشید، حتما با پدیده «گرم‌شدن زمین»،‌ «گازهای گلخانه‌ای» و «معاهده کیوتو» آشنایی دارید.

تقریبا تمام مقالات علمی که در سال‌های اخیر در مورد بهینه‌سازی مصرف انرژی و یا استفاده از انرژی تجدید‌پذیر نوشته شده‌اند، هدف خود را جلوگیری از تولید و انتشار دی‌اکسیدکربن و جلوگیری از «گرم‌شدن زمین» ذکر کرده‌اند. اما «گرم‌شدن زمین» دقیقا چیست و چرا از چنین اهمیتی برخوردار است؟

«گرم شدن زمین» اصطلاحی است که شاید تنها در چند سال اخیر رایج شده و پیش از دهه 90 میلادی، اصطلاح «اثر گلخانه‌ای» و حتی بعضا «اثر پتویی» رواج بیشتری داشته است.

به طورکلی، زمین ما با انرژی وارده از خورشید، گرمای خود را به دست می‌آورد. این انرژی با برخورد به سطح زمین جذب شده و باعث گرم شدن سطح این کره می‌شود. اما تمام این انرژی جذب سطح زمین نشده و بخش عمده‌ای از آن به محض برخورد با سطح زمین به فضا پراکنده می‌شود.

گازهای گلخانه‌ای که بیشتر شامل بخار آب، دی‌اکسید کربن، متان و اوزون هستند، مانند شیشه ی گلخانه، جلوی خروج انرژی خورشیدی از سطح زمین را گرفته و باعث گرم‌تر شدن آن می‌شوند.

در این میان، بخار آب نقشی دوگانه دارد. چرا که به صورت ابر، هنگام ورود انرژی خورشیدی به سوی زمین آن را پراکنده می‌کند. به عبارت دیگر، بخار آب قبل از برخورد نور خورشید به سطح زمین آن را منعکس کرده و پس از جذب و دفع این انرژی در سطح زمین نیز مانع بازگشت آن به فضا می‌شود و زمین را گرم‌تر می‌کند.

گازهای گلخانه‌ای گرچه علت عمده گرم شدن زمین هستند، اما عوامل دیگری نیز در این پدیده موثرند. به عنوان مثال، می‌دانیم که سطح تیره نسبت به سطح روشن، توانایی بیشتری برای جذب نور خورشید دارد. به همین دلیل، دوده ناشی از موتورهای دیزل نیز که بر سطح ساختمان‌ها رسوب می‌کند و باعث «سیاه‌شدگی» آنها می‌شود، یکی از دلایل گرم شدن زمین است.

شاید یکی از بزرگ‌ترین بدشانسی‌های تاریخ بشر این مسئله بود که در دهه 70 میلادی دمای میانگین کره زمین به جای آن که طبق نظریه‌های ارائه شده افزایش یابد، کاهش یافت و در نتیجه هواشناسان در عوض نگرانی برای زمینی گرم‌تر، خبر از آغاز یک عصر یخی جدید دادند.

امروزه می‌دانیم که علت این کاهش یافتن دما، تغییر چرخه لکه‌های خورشیدی بوده و این کاهش دما به صحت نظریه گرمایش جهانی خللی وارد نمی‌کند. با این وجود، کاهش دما باعث شد که اتخاذ تصمیم‌های لازم برای جلوگیری از گرم‌شدن زمین بیش از دو دهه به تاخیر بیفتد.

مهم‌ترین اثر این گرمایش، شاید تغییر کلی آب و هوای زمین باشد. واقعیت این است که تمام افراد بشر دانسته یا ندانسته به نوعی، بر پایه پیش‌بینی وضع هوا زندگی می‌کنند.

علاوه بر این که نوع محصولات کشاورزی در هر منطقه بستگی کامل به آب و هوای آن دارد، کاشت و برداشت محصول در منطقه در هر سال نیز زمان مشخصی دارد که بر تجربه کشاورزان از آب و هوای سال‌های قبل استوار است.

اگر کشاورزان قادر به پیش‌بینی آب و هوای منطقه در سال‌های آینده نباشند، قادر به پیش‌بینی زمان کاشت و برداشت محصول نیز نخواهند بود.  سایر مسائل زندگی نیز بستگی تام به آب و هوا دارد.

به عنوان مثال، مهندسین بر پایه سابقه آب و هوایی یک منطقه، ساختمان‌های آن منطقه را طراحی می‌کنند و هیچ مهندس طراحی نیست که ساختمانی در منطقه کویری را در برابر برف مقاوم طراحی کند.

حال این دو مثال را با برف بسیار سنگین سال 1383 در شهر رشت، باران منجر به سیل در مرداد ماه 1385 در شهر کویری ال‌پاسوی آمریکا و توفان‌های سال 2003 در شهر لندن مقایسه کنید.

در حالی که هواشناسان دوره بازگشت توفان‌های سال 2003 لندن را 30 سال پیش‌بینی کرده بودند، این توفان‌ها در یک هفته دو بار اتفاق افتادند!

گرم‌شدن زمین باعث غیرقابل پیش‌بینی شدن وضعیت آب و هوا شده و بسیاری از معادلات مورد اعتماد بشر را به هم می‌ریزد.

بنا بر تخمین روزنامه سان‌فرانسیسکو کرونیکل در سال 1998، خسارات ناشی از بلایای طبیعی مثل توفان، سیل و خشکسالی در دهه 90، سه ‌برابر بیش از این خسارات در دهه 80 بوده است.

هرچند پیش‌بینی دقیق آب و هوای یک منطقه به دلیل عوامل بی‌شمار دخیل در آن عملا غیرممکن است، اما دانشمندان در مورد این که علت اصلی چرخه هوا در زمین، اختلاف درجه حرارت بین قطب‌های زمین و استواست، اتفاق نظر دارند.

گرمایش زمین علاوه بر گرم کردن مناطق مختلف، با تغییر اختلاف درجه حرارت بین قطب‌ها و استوا، چرخه کلی هوا را به هم می‌ریزد. یکی از مهم‌ترین دلایل اختلاف شدید آب و هوا بین قاره‌ها، جریان‌های اقیانوسی است.

معروف‌ترین جریان اقیانوسی که «جریان خلیج» نام دارد، علت اصلی آب و هوای معتدل شمال غرب اروپاست که این منطقه را از تمام نقاط هم‌عرضش روی کره زمین متمایز می‌کند. جریان‌های اقیانوسی به عوامل مختلفی بستگی دارند که اختلاف چگالی بین آب شور و شیرین از جمله این عوامل به شمار می‌رود.

گرمایش زمین باعث آب شدن یخ‌های قطبی شده و میزان قابل توجهی آب شیرین به اقیانوس‌ها اضافه می‌کند که ممکن است باعث تغییر عمده جریان‌های اقیانوسی شود. اینکه این تغییرات چگونه روی آب و هوای زمین تاثیر می‌گذارند، هنوز مورد بحث دانشمندان است و در این مورد نظریه‌های مختلفی وجود دارد.

به علاوه بسیاری از گونه‌های جانوری با تغییر سریع آب و هوا منقرض شده و توزیع جغرافیایی بسیاری از این گونه‌ها نیز تغییر می‌کند. سازمان محیط‌‌زیست آمریکا پیش‌بینی می‌کند که جمعیت اردک‌ها در آمریکای شمالی از حدود 5 میلیون به حدود 2/5 میلیون در سال 2060 میلادی برسد.

جمعیت پنگوئن‌ها در قطب شمال در سال 2001 در مقایسه با سال1950 به حدود نصف رسیده و باز گرم‌شدن زمین علت اصلی این مسئله شناخته شده است.

بنا بر گزارش مجله معتبر نشنال جئوگرافیک، تا سال 2050 بیش از یک میلیون گونه گیاهی و جانوری در معرض انقراض خواهند بود. به علاوه گونه‌های جانوری با تغییر آب و هوا به سمت مناطق جدید حرکت می‌کنند.

در انگلستان گونه‌هایی از حشرات که قبلا در جنوب این کشور زندگی می‌کردند، با گرم‌تر شدن قسمت‌های شمالی این کشور به تدریج در شمال کشور نیز دیده می‌شوند.

خطر حرکت گونه‌های جانوری، شاید در نگاه اول ملموس نباشد، ولی شاید لازم باشد به یاد آوریم که گسترده شدن محدوده زندگی پشه مالاریا به علت گرم‌شدن زمین، یکی از نگرانی‌های اصلی دانشمندان است.

با توجه به تمام مسائل ذکر شده،‌ طبیعی است که سازمان ملل متحد از کشورهای عضو بخواهد در قالب معاهده‌ای تحت عنوان «معاهده کیوتو» از میزان دی‌اکسیدکربن تولیدی خود بکاهند.

«معاهده کیوتو» که تاکنون توسط 161 کشور جهان امضا و به رسمیت شناخته شده است، کشورهای جهان را به دو دسته «توسعه یافته» و «در حال توسعه» تقسیم می‌کند.

کلیه کشورهای «توسعه یافته» که این معاهده را به رسمیت شناخته‌اند، ملزم هستند میزان دی‌اکسیدکربن تولیدی را تا سال‌های 2012-2008میلادی به 5 درصد کمتر از میزان دی‌اکسیدکرین تولیدی در سال 1990 برسانند.

گرچه کشورهای «درحال توسعه» ملزم به کم کردن میزان دی‌اکسیدکرین تولیدی خود نیستند، با این وجود اگر این کشورها در خاک خود پروژه‌هایی اجرا کنند که میزان دی‌اکسیدکربن را کاهش دهد، «اعتبار کربنی» دریافت می‌کنند که قابل‌فروش به کشورهای توسعه‌یافته است.

به عبارت دیگر، کشورهای توسعه‌یافته می‌توانند یا از طریق اعمال فناوری‌های جدید میزان دی‌اکسیدکربن را کاهش دهند و یا با پرداخت پول و کمک به کاهش دی‌اکسیدکربن در کشورهای در حال توسعه، خود دی‌اکسیدکربن بیشتری تولید کنند.

معاهده کیوتو سیاست «تجارت کربنی» در سطح کارخانه‌ها را نیز تشویق می‌کند.

کارخانه‌هایی که با فناوری‌ جدید از دی‌اکسیدکربن تولیدی خود کاسته‌اند، قادر خواهند بود اعتبار کربنی دریافتی را به کارخانه‌هایی که خروجی آنها هنوز با استانداردهای کربن مطابقت نمی‌کنند، بفروشند.

متاسفانه معاهده کیوتو هنوز توسط ایالات‌متحده آمریکا و استرالیا به رسمیت شناخته نمی‌شود و از آنجا که آمریکا بزرگ ترین تولید‌کننده دی‌اکسیدکربن در جهان است، حضور این کشور در معاهده کیوتو برای موفقیت این معاهده در کاهش دمای جهان حیاتی است.

گرچه دولت آمریکا معاهده کیوتو را به رسمیت نشناخته است، بعضی از ایالات این کشور دست به اقدامات پیشگیرانه زده‌اند، برای مثال ایالت کالیفرنیا متعهد شده است گاز دی‌اکسیدکربن را تا سال2020 به میزان 25 درصد کاهش دهد.

به جز معاهده کیوتو که در سطح بین‌المللی به کاهش دی‌اکسیدکربن می‌پردازد،‌ در سطح خانگی نیز برای کاهش دی‌اکسیدکربن اقدامات زیادی می‌توان انجام داد. روزانه میزان زیادی دی‌اکسیدکربن به علت مصرف انرژی در خانه‌ها تولید می‌شود که به راحتی می‌توان این میزان را کاهش داد.

برای مثال، بسیاری از ما ماشین لباسشویی را قبل از پر شدن روشن می‌کنیم و میزان قابل‌توجهی انرژی را هدر می‌دهیم. استفاده از لامپ‌های کم‌مصرف که عمری طولانی دارند، به جای لامپ‌های معمولی هنوز تقریبا در هیچ‌یک از کشورهای جهان معمول نیست، با وجود این که استفاده از آنها مبلغ قبض برق را تا حدود زیادی کاهش می‌دهد.

با وجود تشویق فراوان مردم به استفاده از وسایل نقلیه عمومی و حتی پیاده‌روی، هنوز بیشتر ما خودرو شخصی‌مان را ترجیح می‌دهیم. اکثر ما به جای عایق کردن بهتر خانه، کولر و بخاری را ساعت‌ها روشن می‌گذاریم و به مسائلی چون پرینت گرفتن روی هر دو روی کاغذ توجه نداریم.

همه این مسائل، به‌ظاهر کوچک به نظر می‌رسند، ولی در کاهش گرم‌شدن زمین موثرند. جلوگیری از روند گرمایش، فقط با کاهش مصرف انرژی و استفاده مجدد و بازیافت منابع طبیعی امکان‌پذیر است و این همه تنها با همکاری تک‌تک ما میسر خواهد بود.

پژوهش درباره گرم شدن زمین

اولین تحقیقات در مورد بالا رفتن درجه حرارت زمین، بیش از 100 سال پیش توسط شیمی دان معروف سوئدی، آرنیوس، آغاز شد. آرنیوس در سال 1896 میلادی ادعا کرد که اضافه کردن دی‌اکسید کربن به جو زمین، باعث بالا رفتن درجه‌ حرارت زمین خواهد شد.

از آنجا که اکثر دانشمندان در آن زمان معتقد بودند که عوامل دیگری چون جریان‌های اقیانوسی خیلی بیشتر از آلودگی‌های تولید‌شده به دست ‌بشر در آب و هوای زمین موثرند، این تحقیق چندان جدی گرفته نشد.

بخش دوم تحقیقات در این زمینه هنگامی آغاز شد که ثابت گردید دی‌اکسید کربن قادر به مسدود کردن مسیر اشعه ی‌ با طول موج بالا و بازگرداندن آن به سطح زمین است. با این وجود هنوز دانشمندان معتقد بودند که اقیانوس‌های زمین، قادر به جذب تمام دی‌اکسیدکربن تولیدی بشر هستند و لذا این گاز قادر به افزایش درجه حرارت زمین نخواهد بود.

اما ادامه پژوهش‌ها نشان داد اقیانوس‌ها تنها قادر به جذب یک ‌سوم از دی‌اکسیدکربن هستند و دو سوم از گاز تولید شده در جو زمین باقی می‌ماند. پس از این در دهه 60 میلادی بود که گرمایش جهانی یک تهدید جدی تلقی و مطالعات جدیدی روی آن آغاز شد.

در ادامه این تحقیقات در موسسه اقیانوس‌شناسی آمریکا، دکتر کیلینگ که عملا به عنوان کاشف پدیده گرمایش جهانی تلقی می‌شود، نمودارهای خود را از میزان دی‌اکسیدکربن جو ارائه داد.

این نمودارها نشان می‌دادند که این گاز به سرعت در مناطق مختلف زمین در حال افزایش است.

منبع :http://www.tebyan.net

بر بالهای ققنوس

برنامه های اجرا شده در سال 1387 خورشیدی 

1- سفر به کویر زرین- کویر نوردی - 70 کیلومتر - 5 روزه - فروردین ماه 

2- دشت خرمرود- دوچرخه سواری - 132 کیلومتر -2 روزه - فروردین ماه 

3- دیدار از کاروانسرای فرسفج - دوچرخه سواری -125 کیلومتر - خردادماه 

4- صعود به قله سبلان - کوهنوردی - 3 روزه - خردادماه 

5- سفر از همدان تا ساری از مسیر استانهای تهران، سمنان، گلستان و مازندران- دوچرخه سواری 725 کیلومتر - 8 روزه - شهریور ماه 

6- سفر به الیمستان - آمل - جنگل نوردی - 23 کیلومتر - 2 روزه - مهرماه  

7- برگزاری نمایشگاه خیریه کتاب برای یاری رسانی به کودکان مبتلا به سرطان - 1 روزه - آذرماه 

8- سفر به استان یزد - عقدا، اردکان، خرانق، اشکذر، یزد- دوچرخه سواری- 350کیلومتر- 3 روزه - دی ماه 

9- برنامه استقبال از جهانگردان ایرانی و پاسداشت محسن سنایی در استان یزد- 60 کیلومتر- 1 روزه - بهمن ماه  

---

سفر به کویر مرنجاب (2)

همیشه خدا هست. 

در این قسمت سفرم به کویر مرنجاب می خواهم از یکی از الطاف خداوندی به ما انسانها اشاره کنم و اینکه ما نباید به سادگی از کناز نشانه هایی که خدا برای ما میگذارد بگذریم: 

کویر مرنجاب- کاروانسرای شاه عباسی- ۸ فروردین 1388 

کویر مرنجاب تشکیل شده از نمک و رمل ( تپه های شنی ) شاه عباس کبیر برای اینکه مسافران کویری که از سمت شرق ایران به اصفهان می آمدند با مشکل مواجه نشوند کاروانسرایی به همین نام در کنار قناتی در همان جا بنا می کند که از نظر معماری حائز اهمیت فراوان است. 

وقتی پس از طی 75 کیلومتر جاده شنی به کاروانسرا رسیدم با توجه به اینکه خیلی خسته بودم در یکی از اتاق های آن چادر زدم ( اتاق شماره 24) متولی کاروانسرا پسری بود به نام ظهیر  که اتفاقاً بسیار مهربان و خوش برخورد بود. یک ساعتی در همانجا استراحت کردم و بعد برای دیدن رمل ها به سمت آنها رفتم. چند عکس تهیه کردم و برگشتم .  

جلوی کاروانسرا نشسته بودم و غروب خورشید را تماشا میکردم و هم زمان به این فکر میکردم که فردا چگونه تمام این جاده شنی خسته کننده و طولانی را بروم و در دل از خدا خواستم با توجه به اینکه سفرم تمام شده کمکم کند تا برگردم.  

در همین حال در اوج تعجب مینی بوسی در 20 متری ام پارک کرد و باز در نهایت شگفتی دیدم سقف مین بوس پر است از دوچرخه و داخل آن پر از دوچرخه سوار. جلو رفته و سلام و احوالپرسی کردم و خودم را معرفی نمودم و آنها هم خودشان را معرفی کردند و وقتی از آنها درخواست یاری کردم در اوج مهربانی خودشان استقبال کرده و کلی از ما تعریف کردند و کلی محبت کرده و رایگان من را به تهران رساندند . از تجربیاتشان خیلی استفاده کردم. اسم باشگاهشان باشگاه بدنسازی دوچرخه سواری فرار بود.  

در مینی بوس به این فکر میکردم که  احتمال اینکه این دوستان را ببینم چقدر بود؟ 

اینکه من در زمانی که آنها آمدند در حال استراحت نباشم ! 

اینکه من در زمانی که آنها آمدند در رمل ها نباشم! 

اینکه  من در زمانی که آنها آمدند در چادر در حال درست کردن چای نباشم! 

اینکه اصلاً آنها از آن مسیر برگردند !  

اینکه آنها به تهران بروند!   

مطمئناً این یک شانس نبود ، یک اتفاق هم نبود. خدا در همه حال و همه جا بندگانش را دوست دارد. خدا همیشه ما انسانها را کمک می کند و ما اغلب اوقات آن را یک شانس یا یک اتفاق و تصادف تلقی می کنیم . همیشه خدا  هست.

سفر به کویر مرنجاب

سلام. این بار می خوام گزارش سفرم رو گزیده بگذارم تا لااقل اگه نتوانستم تمامش کنم یه چیزی از توش در بیار. عکس ها را هم به زودی میگذارم. آماده شدنش کمی وقت میبره.  

قم به کاشان: 7 فروردین 1388 

صبح بعد از یک خواب راحت بیدار شدم. نمازی خواندیم ، نان تازه و عسلی خوردیم و به راه افتادیم. تا جمکران عدالت همراه من بود. جمکران مثل همیشه شلوغ بود . برای زیارت فرصتی نبود. در همین جا بود که از عدالت خداحافظی کردم. به زودی دلتنگ دیدنش شدم و جاده مرا فرا خواند که بروم و آماده گذشتن شوم. جاده مثل همیشه زیبا بود و پر از رمز و راز . در مسیر 20 کیلومتری کاشان بودم که پلیسی که در حال ثبت سرعت بود صدایم کرد. جلوتر رفتم و روبوسی کردیم . مرد خوبی بود . جناب آقای رحیمی . بعد از کمی کپ و گفت متوجه شدم با جوان ترین پلیس ایران که اهل خلخال استان اردبیل است روبرو هستم . کلی حال کردم. با یکی که رکورد دار بود روبرو شده بودم و اگر میشد دوست داشتم امضاء بگیرم.  

مسیر قم به کاشان مسیر کم شیبی است و اکثر طول مسیر کفی با شیب به سمت کاشان است. در بیشتر راه سبزی و خرمی وجود دارد. آب هم هست . اما کمی شور . اصلاً هم قم و هم کاشان آب خوبی ندارند و تا حد ممکن آب را میخرند . ساعت 2 بعد از ظهر رسیدم کاشان . بر خلاف همیشه رفتم تربیت بدنی که شاید جا و مکانی به بنده بدهند که البته بسته بود. ناگهان چشمم افتاد به پارچه ای که روی آن نوشته بود « ستاد اسکان آموزش و پرورش »  پیش خودم گفتم یک سری بزنم شاید شد. سر زدم و البته به هدف خورد. شش هزار تومان دریافت کردند و یک اتاق در مدرسه آیت الله غروی به بنده دادند. جای خوبی بود. کلاس اول ابتدایی خانم شریف.  

خیلی حس خوبی به آدم میداد. رفتم به سالها قبل خودم و کلاس اول ابتدایی. آقای شاهمردی . مرد خوب دوران کودکی ام. خوشا به حال خانم شریف. عکس بچه ها هم روی دیوار بود. 

عصر برای دیدن آثار تاریخی شهر کاشان رفتم . خانه طباطبایی، تپه سیلک، خانه بروجردی و حمام سلطان امیراحمد. بسیار زیبا بودند. ( اطلاعات آنها را خواهم گذاشت) متاسفانه در هشتی منزل تاریخی بروجردی بودم که باطری دوربین تمام شد. شب ساعت 9.20 بعد از کمی خرید آذوقه و شام به مدرسه برگشتم. سرایدار مدرسه جناب آقای قدرت ا... محمدی محبت فراوان به بنده کردند.