آدمی اگر به دنبال سایه چیزی باشد که بهتر است ، بهتر که تا هیچ چیز را دنبال نکند و به آن حال بدتر که دارد خرسند بماند و آنها که اسرار شگفت میبینند باید آماده باشند تا تنها سفر کنند .
چقدر دوستی بین سوار و دوچرخه محبوبش در یک سفر طولانی نزدیک و صمیمی است ، یک نوع دوستی خاموش و آکنده از تفاهم . پیوندی ورای نیاز به بیان . آنها در تاریک و روشن صبح با هم یک نیایش میکنند : ( خدایا هر دوی ما را از سقوط و روح ما را از مرگ محافظت کن . خدایا ما را با هم حفظ کن و بخواه که هیچکدام دیگری را از دست ندهد. خدایا تو سومین همراه همیشگی ما هستی با ما بمان .......... )
سلام.خسته نباشید.اولین باره که به وبلاگتون سر میزنم.یه روح سالم و سر زنده پشت همه نوشته هاش خوابیده.یه نشاط یه روحیه ی خاص به وصف اومدنی نیست.برام جالب بود.من و همسرم نیز دوچرخه سوار هستیم ولی نه مثل شما جوونا به صورت حرفه ای.اینقدر که احساس بیهودگی نکنیم اینقدر که بتونیم کوههای شهر خودمونو زیر پا بذاریم.از خدا میخوام همیشه پاینده و به قول اقای سعیدی برقرار باشید.از اینکه عکی دوچرخه سواران و نام انها را گذاشتید خوشحال شدم چون خیلی دلم میخواست انهارا ببینم و باهاشون اشنا بشم.براتون ارزوی بهروزی دارم
سلام با تشکر از لینک دادن وبلاگ من.
لینک وبلاگ زیبای شما را در وبم گذاشتم.
موفق باشید.
سلام.از اخرین باری که اینجا رو دیدم کلی تغییر کرده!!!
مبارک باشه.
زنده باد خدا.
عکس نیست؟