معرفی یکی از زیستگاههای کره خاکی (2)

پارک ملی کویر مرکزی

پارک ملی کویر بین 23/51 الی 04/53 طول شرقی و 17/34 الی 12/35 عرض شمالی در استان سمنان  واقع شده است. مساحت پارک ملی446400 هکتار می باشد.               
پوشش گیاهی: درمنه ,‌ شیرخشت ,‌ گون ,‌ گرگ تیغ ,‌خنجک ,‌ افدرا ,‌ اشنان ,‌قیچ,‌ اسفند,‌ تاغ ,‌ پرند ,‌جارو ,‌ خارشتر ,‌ اسکنبیل , انواع گرامینه ,‌ نی ,‌سازو ,‌علف شور ,‌گز ,‌ جگن ,‌آتریپلکس.
پستانداران : کل و بز و قوچ و میش ,‌ آهو,‌ جبیر ,‌ گورخر ,‌پلنگ ,‌ یوزپلنگ ,‌ کفتار ,‌روباه شنی ,‌ شغال ,‌ گرگ ,‌ گربه وحشی :‌کاراکال , تشی ,‌ خرگوش ,‌ سمور سنگی.
پرندگان : انواع غازها, مرغابیها,‌حواصیلها,‌ گنجشک سانان, زنبورخورکها ,‌کبوترها ,‌ کلاغها, عقابها,درنا,‌ فلامینگو, پرستو,‌کوکر,‌قمری ,‌توکا,‌هدهد, بلدرچین ,‌ تیهو,‌کبک,هوبره,‌دال ,‌شاهین, بحری ,‌ دلیجه,‌سارگپه ,‌ سنقر.
خزندگان : انواع مار,‌ سوسمار ,‌ مارمولک و ‌لاک پشت .
 پارک ملی کویرنمونه‌ای از اکو سیستم‌های خشک و بیابانی است که مقدار باران ناچیز آن اجازه فعالیتهای کشاورزی را نمی‌دهد. با وجود این امکان رشد و گسترش برخی گیاهان را دارد و به همین دلیل زیست برخی از جانوران در آن متعدد است. مجموعه گیاهی و جانوری ویژه این پارک به طور شگفت‌آوری با منابع ناچیز و محدودیت‌های زیستی محیط خود سازگار هستند و بر اثر حفاظتی که از این پارک به عمل آمده تا حدودی نیز توسعه یافته‌اند. اراضی مسطح این پارک، با پوشش گیاهی کویری و نیمه کویری، زیستگاه پستان دارانی مانند جیبر، آهو و گونه‌های با ارزش حمایت شده و کمیاب مانند یوزپلنگ و گورخر است. بخشهای کوهستانی آن نیز با پوشش گیاهان استپی دارای تعداد قابل توجهی وحوش کوه‌زی مانند گل، بز، قوچ و میش است. این پارک از نظر تنوع پرندگان نیز دارای اهمیت ویژه است و پرندگانی مانند کپک و تیهو که از پرندگان بومی به شمار می‌آیند در آن دیده می‌شوند. علاوه بر این، هر ساله انبوهی پرندة مهاجر مانند فلامینگو، آنفوت، سرسبز و خوشکا به آب بندها و شوراب‌های اطراف آن روی می‌آورند. پارک ملی کویر مجموعة با ارزشی از ذخایر گیاهی و جانوری متنوع و نیز آثار فرهنگی و تاریخی، مانند کاروانسرای شاه عباسی (قصر بهرام) ؛باقی‌ماندة آثار حرم خانه و عین‌الرشید است. این پارک در غرب کویر مرکزی ایران و شرق دریاچه نمک قرار دارد. 

معرفی یکی از زیستگاه های کره خاکی

پارک ملی خوارتوران سمنان

این منطقه واقع در جنوب شرقی شهرستان شاهرود دارای شهرت جهانی است و با وسعتی نزدیک به یک میلیون هشتصد و شصت و سه هزار هکتارکه چیزی در معادل با ۲۵% مناطق حفاظت شده کشور به تنهایی قابلیت برپایی۱۰  نمونه تور علمی و تفریحی متفاوت را در دارد . خوارتوران به تعبیری دومین بیوسفر جهان پس از سرنگیتی منظور گشته و تحت عنوان بزرگ ترین منطقه حفاظت شده در خاور میانه رقم خورده است  . در این منطقه گردشگران به راحتی می توانند پوشش گیاهی منحصر به فرد را مطالعه نموده و با کمی دقت و تامل گله های گور خر آسیائی را مشاهده کنند . دیدن نوع نادر یوزپلنگ آسیایی نیز بیشتر در این منطقه ممکن است.
از جمله گونه های گیاهی این منطقه می توان انواع دم روباه، کاروان کش، افدرا، شور، تاغ ، نوعی سیف، گز، قیچ، اسپند، جارو، گون، درمنه، کما، فرفیون، چوبک، اسکنبیل و خار شتر را نام برد که هر کدام به نوعی دارای مصارف داروئی، علوفه و غیره می باشند و دیگر اینکه از فرسایش خاک جلوگیری می نمایند . لازم به توضیح است که گونه های تاغ و آتریکن موجود در منطقه از گونه های گیاهی بسیار با اهمیت است که علاوه بر تامین علوفه دامی در تثبیت شن های روان و جلوگیری از گسترش کویر بسیار مفید و موثر می باشند .
از جمله زیبایی های دیگر این منطقه می توان به تپه های شن روان اشاره نمود که بسیار زیبا و جالب توجه است .

در گوشه شرقی توران یک توده دست نخورده از بنه ( پسته وحشی ) وجود دارد . این گونه در بسیاری از نقاط استان سمنان بصورت انبوه پراکنش داشته که عمدتاً از بین رفته و یا بصورت تک درختهایی در ارتفاعات باقی مانده لیکن در قطار بنه گرماب جنگل شاداب و نسبتا انبوه آن موجود بوده  و ذخیره گاهی از اینگونه پسته وحشی ( pistacia mutica) می باشد.

زیستگاههای ماجراد ، نعلو ،  پروبال ، شتر کوه ، تیر کوه ، غریبه ، اشنگ ، کوه پیغمبر ، شورآب الکالم ، گورخان و چشمه اسب مناطقی بسیار غنی از انواع  وحوش و پرندگان بوده و بخصوص در فصل تابستان مناظر زیبایی از حضور حیوانات در محل آبشخور های طبیعی را می توان مشاهده نمود .

منطقه خارتوران به خاطر آلاینده ای انسانی در خطر است.

یه بازتاب

سلام. یادتون میاد که تو اردیبهشت رفتیم روستای میانده و یک کتابخانه تو یه مدرسه پر از مهربانی رو تجهیز کردیم. با همت آقای یاشار نظمی از دوستان خوب آنادانا خبر این برنامه تو سایت کتابک درج شده . با تشکر از همه دوستانمون که به صلح فکر میکنند.

The books were taken to Miandeh on bicycles

The middle school for girls “Hazrat Khadijeh Kobra” is located in the village of Miandeh in the Province of Hamedan in west of Iran.   In April 2009, Anadana, a cyclists group with the help of charitable individuals provided close to 100 volumes of books on science, literature, religion, art, biography as well as reference books, and set up the school library within two days.
Arash Khazraie, one of the Anadana cyclists, stated that a major problem in our society is the low ratio study; although many good books are published in the country there is still much more room for provision of books and setting up home and school libraries.  The Anadana Group thanked the school principal and the enthusiastic students for accepting them in their school.
The library has been very successful and active since.

our home

سلام. چند وقت پیش داشتم یه کلیپ تبلیغاتی خیلی جالب رو نگاه میکردم . یک کلیپ هشدار دهنده درباره آلودگی زمین!! 

جریان از این قرار بود که یه مردی که تو خانه اش با سگش زندگی میکرد یه روز از خواب بیدار میشه و میبینه چندتا نوجوان بعد از خوردن نوشابه بطری هاشو می اندازند تو خانه اش. میره که به اونها تذکر بده میبینه یه ماشین حمل زباله داره اونطرف تر تو حیاط خانه زباله خالی میکنه . وقتی میره به سمت ماشین حمل زباله اونطرف تر یک عده ماسک به صورت رو میبینه که دارند مواد رادیواکتیو رو تو گوشه ای دیگه از خانه اش خالی میکنند و عده ای دیگه دارند تو آب مصرفی خانه مواد صنعتی میریزند. وقتی داخل خانه فرار میکنه یک عده بلدوزر میرزند سر دیوارهای خانه ...  

 و در آخر جمله زمین خانه ماست / محیط زیست خود را آلوده نکنیم میاد.

حسابی از این کلیپ خوشم اومد. یاد گوشه ای از خاطرات تلخ سفرهامون افتادم. یاد اون موقع که با جمعی از بچه های طبیعتگرد تهران رفته بودیم قلعه بابک و خودجوش شروع کردیم به آشغال جمع کردن و در همون حین که ما مشغول پاکسازی طبیعت بودیم افرادی هم بودند که با اینکه مارو در این حال می دیدند بطری های نوشابه رو به سمت دره هدف گیری میکردند. یاد ورودی شهر انزلی افتادم که با اینکه به اون اندازه زیبا بود اما با کوهی از زباله مواجه شدیم که با بویی زننده  از  وارد شونده ها پذیرایی میکرد.  

حالا میخوام از خودمون بپرسم چرا اینقدر آلوده میکنیم . مگه زمینی که مادر ماست یه کالای یکبار مصرفه که دیگه لازمش نداشته باشیم. اصلاً بچه های ما هیچی !! خودمون مگه امروز آخرین روز زندگی مونه که اینطوری زمین رو آلوده میکنیم. 

چند وقت قبل یکی از دوستان حرف جالبی میزد. میگفت که : 15 سال پیش رودخانه راین آلوده ترین رودخانه اروپا بوده اما حالا با تلاش هایی که دولت آلمان کرده و هزینه هایی که برای این رودخانه شده  راین امروز قابل شرب شده !!!  

میخوام از خودمون بپرسم ما به چه بهایی میخوایم گردشگر بیشتری رو جذب مناطق طبیعی خودمون کنیم .ما باید قبل از جاده کشیدن و بردن گردشگر به مناطق بکر طبیعی مون آموزش لازم رو به اونها بدیم.  

الان طوری شده که کوهنوردها و طبیعتگردها دعا میکنند جاده کشیده نشه. یه زمانی میگفتن آب و آبادانی . الان میگن راه و آبادانی . اما برای ما باید بگن راه و ویرانی طبیعت . راه و آشغال ماندگار در طبیعت .  

دلمون گرفت حسابی ... دلمون گرفت از خودمونو و از بقیه آدمهای آشغال ریز. 

بیایید هر موقع که رفتیم تو طبیعت آشغالهامونو ورداریم بیاریم پایین . مال بقیه رو هم بیاریم. کسر شان نیست. تازه به نظر ما باعث افزایش شخصیت هم میشه.   

 

حالا نظر شما چیه ؟

پاورچین پاورچین...

راستشو بخواهید چند وقته کمی گرفته ایم.  بعد از برنامه دشت شقایق تو اردیبهشت ماه برنامه خاصی نرفتیم. خیلی دلم میخواد یه برنامه چند روزه بریم. گاهی بی پولی ، گاهی بی وقتی ، گاهی خستگی و گاهی کمبود انگیزه.  

دوستان همرکابون تو سراسر ایران هم به جز چند تا بقیه تو رخوت اند.   

یاشار نظمی که زمانی دور ایران رو رکاب زد کلاً تعطیل کرده.  

محمد شاهکرم که مریضه و نمیتونه رکاب بزنه . کوهنوردی هاشم که میره ما بعداً میفهمیم. 

جعفر و نسیم هم که بعد از سفر دور دنیا به قول خودشون سکوت اختیار کردن و گوشی تلفنشون رو هم گذاشتن رو سکوت و انداختنش زیر مبل. 

حسین اکبرزاده هم که سربازه و نمیتونه جم بخوره و جایی بره. ( البته بجز تهران )  

مهسا ترابی که همیشه سرش شلوغه و چند وقته حتی شهر ری هم نرفته . 

حسن عسگری هم که طفلکی با اینکه دوست داره بره برنامه . خدا بخواد داره بچه دار میشه و سرش به اون گرمه. 

رسول و دلارام که اصلاً خبری ازشون نیست. 

حالا فقط خانم یوسف پور می مونه و عدالت عابدینی و علی قوچانی و سپیده. 

یوسف پور و گروهش که از هیمالیانوردها هم بیشتر کوه میرند و فرصتی برای بقیه ندارن. 

عدالت عابدینی هم که طفلکی همیشه دیر متوجه برنامه ها میشه و همش تو ترمینال از آخرین اتوبوس ها جا میمونه . یا هم اینکه ساختمون میسازه و برج هوا میکنه .البته عدالت خیلی پرتلاشه و همیشه رکاب زدن باهاش برامون باعث افتخار بوده. 

علی قوچانی و سپیده  هم خیلی از ما دورند . البته از نظر مسافتی.. 

حالا ما دوتا میمونیم ( آرش و فرهاد ) 

آرش بیچاره که با دست خالی و جیب خالی تر دوست داره برنامه هاش خیری هم به بقیه برسونه اما خیلی مواقع مورد بدقولی قرار میگیره و در آخرین لحظات برنامه هاش کنسل میشه و فرهاد هم که ... 

یه جنب و جوشی میخواد این قافله. خیلی تنبل شدیم. وا رفتیم یا دلامون داره وا میره. نکنه پیر شدیم. نکنه روزمرگی داره مثل خوره روحمون رو میخوره؟ بهتر بیشتر مواظب باشیم. رخوت آروم آروم و بی سرصدا میاد. پاورچین پاورچین...