گروه دوچرخه سواری و طبیعتگردی آنادانا- همدان
هرکجا سازی شنیدی ، شعر و آوازی شنیدی، از دلی رازی شنیدی ، یاد ما کن.
گروه دوچرخه سواری و طبیعتگردی آنادانا- همدان
هرکجا سازی شنیدی ، شعر و آوازی شنیدی، از دلی رازی شنیدی ، یاد ما کن.یاد نوروز
یادش بخیر دقیقا سه سال پیش همین موقع کمی دلهره داشتم. دلهره از اینکه میخوام یه سفر خیلی خاص برم. سفر به کویر زرین به همراه محسن سنایی .
تو طول این مدت خیلی اتفاق ها افتاده. اما من هنوزم به یادشم و همیشه بهش فکر میکنم و همیشه اندازه میگیرم چقدر ازش دور شدم و چقدر بهش نزدیک .
بازم مینویسم.... منتظر باشید
تکثیر ما
سلام. تا بحال شده فکر کنید که جمعیت جهان چقدره و چطور داره رشد میکنه؟ ویا حتی دوست داشتید ببینید جمعیت کشور ایران یا هر کشوری در دنیا در لحظه چقدره؟. پس به این سایت سر بزنید.
حسی که من از دیدن این سایت پیدا کردم مثل حس دیدن تکثیر باکتری های روی گوشت بود.
نظرتون رو حتماً برام بگذارید.
برای سفر و صلح
این متنی هست که آرش خزایی ( سرپرست گروه دوچرخه سواری و طبیعتگردی آنادانا ) در تاریخ 25 اردیبهشت ماه 88 در روستای میانده در هنگام تاسیس اولین کتابخانه از سی کتابخانه ای که هدف از ساختش هست خونده. جالب بود و خاطره انگیز. احتمالا خوشتون بیاد.
هر خواستنی راهی جلوی پایت میگذارد که شروع کنی و هر شروع کردنی تو را با هزاران باید و نباید روبرو میکند. اما فارغ از همه این باید و نباید ها بر تو وظیفه ای است که بدون تصور آن معنای حقیقی زندگی با ابهامی عظیم مواجه است.
قبل از هرچیز باید به این سوال جواب بدهی که هدف از حرکت چیست ؟ چرا زاده شده ای و چرا باید باشی ؟ تا چه حد متعلق به خودت هستی و امیال و آرزوهایت کدامند؟
پس از پیدا کردن جواب برای این سوالات، حتی دست و پا شکسته حرکت آغاز می شود و آن گاه چاره ای جز حرکت نداری.
کودک که بودم همیشه به چیزهای که در آن سفر وجود داشت علاقه مند بودم . مثلاً از میان کارتون های تلویزیون مسافر کوچولو و سندباد را خیلی دوست داشتم .
کوچ پرندگان مهاجر در پاییز از همه چیز برایم جالب تر بود و آنها را تحسین میکردم که مثل خرس ها یا موش ها به خواب زمستانی نمی روند . از همان دوران به سفر کردن و رفتن اعتقاد داشتم و آنها را درجه ای مهم برای کمال می دانستم . بعدها که بزرگ تر شدم و به مدرسه رفتم آموختم که همه پیامبران سفر را تجربه کرده اند و بدون آن رسالتشان تکمیل نگردیده است. نوح در میان امواج بر کشتی بود ، ابراهیم مسافر بود ، موسی سفر شگفت انگیزی داشت ، یوسف سفر کرده بود، سلیمان بر قالیچه ای سوار و یونس در دل ماهی بود. عیسی پیاده میرفت و خاتم پیامبران محمد مصطفی (ص) شبانه در راه آسمان ها به معراج می رفت.
سفر آنقدر اهمیت داشت که مبداء سالهای ماست.
چند سالی طول کشید که به سوالات خودم جواب دادم و درکی از زاده شدن و سهمی از خویشتن و هدفی از حرکت یافتم و چاره ای جز حرکت کردن ندیدم و پای در مسیری گذاشتم که انتهایش با سفر بزرگ گره میخورد.
چند سالی دیگر گذشت تا با انسانهایی آشنا شدم که به سوالاتشان جواب داده و حرکت را تجربه کرده بودند . هرچه در ایشان تعمق کردم بیشتر در دریای وجودشان غرق شدم و هرچه غرق شدم بیشتر زنده گشتم. دریای وجود ایشان سرشار از خدا بود و خدمت به خلق خدا و به بودن در کنارشان افتخار میکنم.
سالها بود که کوهها و جنگلها و دشت ها و جاده ها ، جنگل ها ، بیابان ها و کویرها را پیاده و سواره طی میکردم . مردمان بسیار پاکی را دیدم که سالها باید پای درس تک تک شان می نسشتم و می آموختم . پیرزنی را در عمق روستایی در کویر یافتم که دارایی جز چند نخل خشکیده و چند بز نداشت. جوانمردی را دیدم که وقتی در آغوشم کشید تمام سلول های بدنم ترس از فراغ داشت. حوانی را ملاقات کردم که با کمترین امکانات در دل بیابان نگهبانی میداد و با وجود اتمام زمان نگهبانی به دلیل قولی که داده بود روزها بود که گرسنگی میکشید و ترک پست نمیکرد و پیرمردی که در مسیری خشک بطری آبی تعارف کرد.
در همین سفرها و آموختن بود که فهمیدم زیستن تنها تنفس ، خوردن و خوابیدن ، کارکردن و ارتزاق نیست. آموختم که همه ما رسالتی بر دوش داریم و باید آنرا به انجام برسانیم.
ما خلیفه و جانشین خدا بر زمین هستیم و نباید زندگی غیرقابل تکرار خود را به حرص و حسد بیشتر داشتن اتلاف کنیم.
و باز گامی فراتر نهادم و خواستم اگر از دستم برآید سنگی از راهی و کاهی از کوهی بردارم و جاری شدن را در خود زندگی تجربه کنم. چشمان زیبای کودکان و دلهای دریایی همه مردان و زنانی که همیشه در سخت ترین مراحل بدون منت یاری ام کرده بودند قدرتی سرشار به من می داد تا تلاش کنم و امروز لبریز از شادی ام که به همت مردان و زنانی استوار و عاشق وظیفه ای کوچک از رسالت انسانی ام را به انجام می رسانم و آرزو می کنم ایزد یکتا عمر و ثروت ام را تا پایان زندگی این جهانی ام وسیله ای برای آرامش همنوعانم قرار دهد و توان انجام آنرا عطا کند.
به امید روزی که هیچ کودکی در جهان به دلیل فقر بیسواد و بیمار نباشد. به امید روزی که هیچ نقطه ای در جهان دورافتاده نباشد. به امید روزی که همه انسانها در صلح و آرامش بر روی زمینی سبز و در کنار سایر مخلوقات خداوند بدون جنگ و خونریزی زندگی کنند.
یک کتاب مفید
امروز میخوام یه کتاب خیلی مفید که هیچ وقت چاپ نشده ولی پر از مطالب مفید در زمینه سفر با دوچرخه بدور ایرانه رو براتون بگذارم. سفرنامه فوق به نام 68 روز زندگی به سفر آقای محمد شاهکرم میپردازه که در سال 86 دور ایران رو رکاب زد و خاطرات اش و ماجراهات در سفرش رو به همراه ملاقاتش با برخی افراد که بهش کمک میکنند و باهاش دوست میشند رو نوشته. جذابیت این سفرنامه به جز مواردی که گفتم در ثبت دقیق اطلاعات مفیدیه که به درد همه سیاحان دوچرخه سوار میخوره. بنده ( آرش خزایی ) افتخار داشتم که مسئولیت جمع آوری و ویرایش این سفرنامه رو تو همون سالها به عهده داشتم . امیدوارم خوشتون بیاد.
68 روز زندگی - نوشته محمد شاهکرم 1386
لینک این سفرنامه رو هم میتونید از اینجا داشته باشید. این لینک شامل مقدمه جناب محمد شاهکرم و علت همچین سفریه . مفیده اینم :
http://www.irangardan.ir/index.php?option=com_content&task=view&id=239&Itemid=3&lang=UTF-8
برای سال نود و یک
سلام. خیلی دلتنگ سفریم. خیلی وقته با دوچرخه سفر نرفتیم. این چند وقته، یکی دوساله ، همش یا تور بردیم و یا کوله ای اینور اونور رفتیم. آخرین سفر دوچرخه جدی مون برمیگرده به سفرمون به یزد که سال 88 بود. اگه بخوام رتبه بندی کنم باید بگم درخشانترین سال سفرهای دوچرخه ای ما سال 87 بود که 10 تا برنامه با دوچرخه رفتیم. یادش بخیر . چه دوران خوبی بود. حالا یه تصمیم جدی داریم. میخوایم سال 91 رو هم مثل سال 87 بکنیم . دلمون میخواد تو سال 91 کلی با دوچرخه سفر بریم. راستش بنده به عنوان سرپرست گروه دوچرخه سواری و طبیعتگردی آنادانا- همدان احساس میکنم داریم از آرمانها و اهداف خودمون که سال 83 اونها رو نوشتیم و ملاک عمل خودمون قرار دادیم فاصله میگیریم. پس نیازه که خون تازه ای رو تو رگهای این گروه قدیمی که اولین گروه دوچرخه سواری سفری و طبیعتگردی همدانه جاری کنیم و مثل سال 87 خوش بدرخشیم. بازم سفر بازم سفرنامه و باز هم کسب تجربه. منتظر گروه آنادانا در سال 91 باشید. اگه اتفاق خاصی نیافته و مشکلات مالی نداشته باشیم تو این سال بیشتر سفرنامه های مارو با دوچرخه خواهید خواند. به امید خدا و توکل به اونی که یار همیشگی ما در تمام این سفرهامون بوده و هست. دعامون کنید تا بتونیم.