نظر بدید.

سلام. میخوام شروع کنم یه سفرنامه قدیمی رو که تا به حال هیچ وقت ننوشتمش بنویسم. آیا شما موافقید که فعلا سفرنامه ما فقط یک زمین داریم رو کنار بذاریم تا بعد ؟پنج تا رای موافق بدید مینویسمش.

باز هم وبلاگ

چند وقتی که ننوشتم. خوب البته نه اینکه اینترنت نبود. نه اینکه وقت نبود. نه اینکه مطلب نبود .  

راستش همه اینا بود اما انگیزه نوشتن نبود. نمیخواسم بنویسم . سفر هم رفتیم . زیاد هم رفتیم. سفرنامه هم هست. اما انگیزه نیست. خوب بالاخره باید از دوستان کسی باشه که بیاد و بخونه که ما هم انگیزه ای برای نوشتن پیدا کنیم .ما از سفرهامون مینویسیم . از جاهایی که رفتیم . از تجربه ها. اما باید کسی باشه که وقتی میخونه خوشش بیاد و البته بگه که ایراد کار چیه یا اینکه از فلان جاش خوشم اومد . ما مینویسیم که استفاده بشه. وگرنه کار بیهوده کردنه.  

امروز با ایجاد انگیزه ای که یکی از دوستان کرد شوق نوشتن بیشتر شد. باشد که باز هم مثل گذشته بنویسیم و خوانده شویم .   

پنج ساله شدیم

وبلاگ گروه دوچرخه سواری و طبیعتگردی آنادانا ابتدای مردادماه پنج ساله شد. پنج سال پر از خاطره . چه زود گذشت و چه خوش گذشت. وقتی به پست های قدیمی نگاه میکنیم خیلی خاطراتی که برای ما درس و کلاس بود امروز اینقدر ارزشمند و پرفایده اس که انگار هر روز داریم اونها رو تجربه میکنیم. این وبلاگ دریچه ای بود تا بتونیم از طریق اون دوستان خوب و ارزشمندی رو پیدا بکنیم. وبلاگ ما وسیله ای بود تا یاد بگیریم چگونه بهتر سفر بکنیم و همین وبلاگ بود که محسن سنایی رو به ما شناسوند. وبلاگ ما فقط یه وبلاگ معمولی نیست. ما از این طریق روزهامون رو با سفر شیرین تر کردیم . میخوام از همه دوستانمون که لینکشون این بغل هست تا کسانی که اصلا وبلاگی ندارن تشکر کنم. فقط بخاطر اینکه هستند.  

امیدوارم در سالهای پیش رو همیشه به سفر باشید و مارو هم دعا کنید سفر رو مثل همیشه قسمتی از زندگیمون بدونیم. ممنون  

دعای نوروز

خدایا -  در این سال نو آرامش و امنیت را برای تمام مردم جهان به ویژه همه هم میهنانم آرزومندم 

خدایا - در این سال نو کشورم را و مردم  خوبش را سرشار از آزادی و بالندگی کن. 

خدایا - در این سال نو همه کسانی را که نوروز را جشن میگیرند از نعمت های بیکرانت بهره مند کن. 

خدایا - در این سال نو صلح و آرامش را به افغانستان  هدیه کن. 

خدایا - در این سال نو دستان زحمتکش کشاورزان این وادی را پر کن از نعمت و دلهایشان را از شوق. 

خدایا - در این سال نو به بازوان کارگران توان و به اندیشه شان نور بده. 

خدایا - در این سال نو هیچ نقطه ای از این وطن دورافتاده نباشد. 

خدایا - در این سال نو برکت باران را به زمین های ما ارزانی کن. 

خدایا - در این سال نو لبخند را از لبان کودکان سرزمین من دور نکن. 

خدایا - در این سال نو همه مادران فداکار کشورم را غرق در حس خوب شادی کن. 

خدایا - در این سال نو من را وسیله ای برای آرامش دیگر هم میهنانم قرار بده. 

چه کسی پاسخگوست؟

سلام. تو این پست میخوام  در مورد یه چیزی صحبت کنم که اصلا دوست نداشتم در این مورد حرفی بزنم. چون همیشه حوادث تلخ و ناراحت کننده خیلی گفتنی نیست. اما میخوام بنویسم که هم دینی که احساس میکنم به عنوان یک عضو جامعه ورزشی ایران برگردنمه رو ادا کنم و هم اینکه شاید گفتنش بتونه کمی از مسئولین رو که باعث همچین حادثه ای در پیست اسکی همدان شدند رو از خواب بیدار کنه و کمی به خودشون بیان.  

شاید خیلی ها در مورد حادثه دلخراش ریزش بهمن که جمعه 14 بهمن در پیست اسکی همدان رخ داد شنیده باشند . اگر هم نمیدونید باید بگم که این حادثه در حوالی نیمروز آدینه 14 بهمن ماه و در پی ریزش بهمن که منجر به درگذشت تعدادی از اسکی بازان شد رخ داد. و تا زمان نوشتن این مطلب هنوز امدادگران در تلاش هستند تا اجساد رو از زیر بهمن بیرون بکشند. 

حال چند سوال و احیانا مساله : 

1- چرا تا همکنون حتی مشخص نیست چند نفر زیر بهمن هستند و آمار درستی در این مورد وجود ندارد. چه بسا که اگر این آمار وجود داشت امدادرسانی و میزان تدارکات میتوانست مناسب و ممکن باشد. آیا کسی وجود ندارد که کسانی زا که در پیست مشغول اسکی هستند را از طریق مکانیسم ورود و خروج به فضای پیست شمارش نمایند؟ 

2- چرا در زمانی که احتمال ریزش بهمن بالا هست و با توجه به اینکه روز قبل از ریزش بهمن در کوههای همدان شاهد ریزش برف بودیم و لایه های قدیمی برف تبدیل به یخ شده است و لغزش بهمن تقریبا محرز به نظر می آید پیست باز و اسکی بازان مشغول اسکی هستند؟ 

3- چرا زمانی که چند نفر از کوهنوردان و اسکی بازان دلسوز که بهمن را دیده اند وقتی گزارش درگیر شدن تعدادی از افراد را در زیر بهمن میدهند تعدادی از افراد مسئول و یا غیر مسئول برای  خوش آمد دیگران و یا سرپوش گذاشتن بر اشتباهات خود آنها را متهم به شایعه سازی میکنند؟  

به نظر شما آیا اگر زودتر به داد افرادی که زیر بهمن بودند رسیده میشد اکنون بجای درگذشتگان  به آنها مصدوم نمی گفتیم؟  

4- چرا نیروهای امداد و نجات اینقدر دیر خبردار میشوند و یا شاید دیر به محل میرسند ؟  

5- در فیلمی که نگارنده شاهد آن بوده و توسط یکی از همان کوهنوردان دلسوز تهیه شده شاهد بودم که ایشان اشاره میکند که با توجه به جهت ریزش بهمن باید پایین دست را به دنبال درگیرشدگان گشت اما ساعتهای طلایی برای پیدا کردن آنها در بالا دست هدر میرود. 

6- در روزی که احتمال ریزش بهمن بسیار زیاد است چرا افرادی که مسئول هم بودند اقدام به برف کوبی میکنند ؟ و از قضا همین دستگاه برف کوب هم خود درگیر بهمن میشود و جان دو نفر از اسکی بازان را میگیرد؟ 

به نظر شما چه کسی پاسخگو است؟ 

آیا اصلاً کسی خود را نسبت به این حادثه پاسخگو میداند؟ یا باز هم شاهد داستان کی بود کی بود من نبودم خواهیم بود؟ و مانند حوادث هوایی تقصیر به گردن خلبان درگذشته میافتد ؟ 

اگر این حادثه در ژاپن اتفاق می افتاد همان شب  تمام مسئولین حادثه خودکشی میکردند . اما خوب عیب نداره اینجا ایران است.  

یاد همه آنهایی که میشناختیم و نمیشناختیم . آنهایی که با شادی آمده بودند و هم اکنون دیگر نیستند. آنهایی که آخرین روزشان جمعه بود بخیر.