ادای دین

سلام . این روزا کمتر مینویسم . خوب چرا؟ چون اعتقاد دارم ننوشتن بهتر از بیخود نوشتنه.  

در مورد حرف زدن هم همینطوره . آدم حرف نزنه بهتره تا چیز الکی بگه. خوب اینم دلیل ننوشتن من . 

حالا چرا حرف برای گفتن ندارم. اینم به این دلیله که تو این مدت سفر نرفتیم. تجربه نکردیم و چیزی یاد نگرفتیم که بخواییم در موردش حرف بزنیم. پس شاید شما هم با ما موافق باشید که بهتره کمتر بنویسم. در مورد اعضاء گروه هم همینطور عمل کردیم. عضو کم داشتن بهتره تا اعضاء یک هفته ای و یا اعضاء کم کیفیت داشتن.  

خوب بگذریم یه عکسی رو تو عکس هام پیدا کرده بودم که دیدم چه خوبه بذارمش تو وبلاگ برای ادای دین به همه اونهایی که ازشون چیز یاد گرفتم.  

  

تو این عکس محسن سنایی اردکانی و نصرالله جلیلی در حالی که دارن باهم حرف میزنن به احتمال زیاد دارن میان به سمت کپرهای کمپ کویری . باد میاد و این دوتا دارن میخندن . عکس شادیه . آدم یاد روزهای شیرینی از زندگی اش میافته. ما از این دوتا چیزهای زیادی یاد گرفتیم. دوتاشونم مثل هم دل دریایی دارن و سر سودایی . ما برای این دوتا احترام زیادی قائلیم. یاد اون روزها هستیم.